امروز بعد از مدتها وبلاگ را به روز می کنم. ولی خیلی از مسائل تغییر کرده، خیلی از باورها و اعتقاداتم، خیلی از روابط، خیلی از داشته هایم ، خیلی از شناختهایم از بازیگران عرصه این زندگی و ... افراد زیادی بودند که گمان می بردم با هم هم عقیده ایم ولی اشتباه بود، افراد زیادی بودند که حتی حاضر نبودم به گفته هایشان فکر کنم ولی اشتباه بود، افراد خاکستری زیادی بودند که من آنها را سفید یا سیاه میدیدیم که اشتباه بود و... اشتباهات زیاد است و تاوان ها سنگین، از دست دادن قدرت تمرکز، تحلیل، تفکر؛ دوستانی که روزی در کنارم بودند و لی الان ... همه تاوان هایی هستند که در این جولانگاه تاریک زمانه به سراغم آمده اند.
همه و همه آدمی را به فکر وا می دارد که تا به کجا باید جلو رفت؟! تا به کجا یارای ایستادگی در برابر مصائب خواهم داشت؟ تا به کی باید قربانی داد و برای بدست آوردن چه مابازایی؟
این را میدانم که هیچ وقت دیر نیست، برای یک شروع مجدد، آغازی بر پایان این تراژدی تلخ ، شاید بتوان گشایش عقده های این ریسمان پر پیچ و خم سیاست را جایی دیگر یافت؛ شاید برای به زانو درآوردن این اژدهای هفت سر نباید سرهای آن را هدف گرفت! شاید قلب تپنده سیاست از جنس هنجارهای فرهنگی باشد! آری فرهنگی که فرسنگ ها با ایده آلهای مخیله ذهنم فاصله دارد، هنجارهایی که امروزه نا به هنجاری شناخته شده اند، ارزشهایی که ضد ارزش شده اند و به عکس!
میدانم باید اول تغییر کرد و سپس تغییر داد، کتاب زندگی من ورق خورده و فصلی نو آغاز شده! امیدوارم پاسخهای ابهامات و تردیدهای ذهنم را در این فصل از کتاب بیابم و التیامی باشد بر آلام درونیم! تکلیف را می دانم، حتی اگر در این راه موفق نشوم باید گام بردارم تا فردای قیامت شرمسار از این نباشم که جرات روبرو شدن با خویشتن خویش را نداشتم! روسیاه از این نباشم که در بین سیاهی های این زمانه به دنبال روزنه های نور و روشنایی نگشته ام! من قلبا ایمان دارم که الاعمال بالنیات!
فقط باید شروع کرد، شاید با ایستادن و اندک تاملی به گذشته، حال و آینده، و سپس مطالعه و شاید نوشتن، شاید دردل شاید سکوت ! گام بعدی را نمی دانم ولی میدانم که باید شروع کرد، آغاز یک تغییر اساسی که از خودم آغاز میشود! آری باید شروع کرد.
یا حق
همه و همه آدمی را به فکر وا می دارد که تا به کجا باید جلو رفت؟! تا به کجا یارای ایستادگی در برابر مصائب خواهم داشت؟ تا به کی باید قربانی داد و برای بدست آوردن چه مابازایی؟
این را میدانم که هیچ وقت دیر نیست، برای یک شروع مجدد، آغازی بر پایان این تراژدی تلخ ، شاید بتوان گشایش عقده های این ریسمان پر پیچ و خم سیاست را جایی دیگر یافت؛ شاید برای به زانو درآوردن این اژدهای هفت سر نباید سرهای آن را هدف گرفت! شاید قلب تپنده سیاست از جنس هنجارهای فرهنگی باشد! آری فرهنگی که فرسنگ ها با ایده آلهای مخیله ذهنم فاصله دارد، هنجارهایی که امروزه نا به هنجاری شناخته شده اند، ارزشهایی که ضد ارزش شده اند و به عکس!
میدانم باید اول تغییر کرد و سپس تغییر داد، کتاب زندگی من ورق خورده و فصلی نو آغاز شده! امیدوارم پاسخهای ابهامات و تردیدهای ذهنم را در این فصل از کتاب بیابم و التیامی باشد بر آلام درونیم! تکلیف را می دانم، حتی اگر در این راه موفق نشوم باید گام بردارم تا فردای قیامت شرمسار از این نباشم که جرات روبرو شدن با خویشتن خویش را نداشتم! روسیاه از این نباشم که در بین سیاهی های این زمانه به دنبال روزنه های نور و روشنایی نگشته ام! من قلبا ایمان دارم که الاعمال بالنیات!
فقط باید شروع کرد، شاید با ایستادن و اندک تاملی به گذشته، حال و آینده، و سپس مطالعه و شاید نوشتن، شاید دردل شاید سکوت ! گام بعدی را نمی دانم ولی میدانم که باید شروع کرد، آغاز یک تغییر اساسی که از خودم آغاز میشود! آری باید شروع کرد.
یا حق
